Server Error- blogfa.com

تا جایی که من می‌دانم، معمولا آی وی اف حداقل شش ماه بعد از بارور نشدن زن توصیه می‌شود. البته مثلا برای آنهایی که فقط برای تعیین جنسیت می‌روند آی وی اف می‌کنند یا آنهایی که همسرشان آزو اسپرم است؛ یعنی اسپرم ندارد و باید از بیضه اش اسپرم بگیرند یا به عبارتی تسه کنند، اوضاع فرق می‌کند. بعضی دکترها هم تا ببینند سنت چهل سال به بالاست سریع پیشنهاد آی وی اف می‌دهند.
قبل از اینکه بخواهی وارد سیکل آی وی اف بشوی، دکتر متخصص زنان از تو یکی دو آزمایش می‌خواهد. این آزمایش که نیاز به ناشتایی هم ندارد، آزمایش خون و ادرار است که میزان پرولاکتین، تیرویید و ذخیره تخمدان (هرمون amh) تو را می‌سنجد و البته کلی چیزهای دیگر. دکتر معمولا رحمت و تخمدانت را معاینه می‌کند و اگر خیلی معروف و سرشلوغ! باشد، دستیاری دارد که سوالاتی درباره‌ی سن و سال و طول مدت پریودی و ناباروری ات می‌پرسد. معاینه و سونوی پستان هم پیشنهاد می‌کند. عکس رنگی یا هیستروآنسفالوگرافی هم بایست انجام بدهی تا مشخص شود احیانا چسبندگی یا انسداد لوله‌های رحم نداشته باشی‌ و رحمت شکل غیرعادی نداشته باشد. همسرت هم آزمایش اسپرم می‌دهد و اگر کیفیت و تعداد و سرعت خوبی نداشته باشد، آزمایش دی‌‌ان‌ای یا شکست اسپرم (dfi) هم از او می‌خواهند.
معمولا در این مرحله داروهای مکمل هم به زن داده می‌شود: مثل اووابوست یا پودر اینوفولیک، مولتی ویتامین یا قرص اووژن یا فرتیل اید، رویال ژلی و قرص امگا سه و ازین چیزها که به کیفیت تخمکگذاری و افزایش تعداد فولیکولهایت کمک کند. چون در سیکل آی وی اف مهم این است که تعداد فولیکولهای بالغت هر چه بیشتر باشند تا تخمکهای بیشتری از آنها استخراج کنند و شانس به دست آمدن جنین باکیفیت تر و بیشتر بالا برود.